Πολλές φορές όσο ήμουν στο Λύκειο έτυχε να ακούσω από μεγαλύτερες κοπέλες  –βλέπε Γ’ Λυκείου– που είχαν σχέση πως ό,τι και να αισθανόντουσαν  έπρεπε να το τελειώσουν, εφόσον πλέον τις περίμενε μια δύσκολη χρονιά, της οποίας μόνος σκοπός έπρεπε να είναι τα μαθήματα και σε καμία περίπτωση τα «νταλαβέρια» με αγόρια.

Δε θα σας πω ψέματα. Μου ακουγόταν άκρως λογικό. Επομένως, όταν πήγα στη Β’ Λυκείου χωρίς καμία σχέση στο ενεργητικό μου είχα πλήρη επίγνωση του ότι για μια ακόμα χρονιά… θα καθόμουν στα αυγά μου και θα σκεφτόμουν τα περί σχέσης στο πανεπιστήμιο. Έλα μου ντε, όμως, που η ζωή μπορεί να σου επιφυλάσσει εκπλήξεις! Και, τουλάχιστον στη δική μου περίπτωση ήταν κάτι παραπάνω από ευχάριστη…
Το Φεβρουάριο της Β’ Λυκείου «τα έφτιαξα» –αυτή η φράση ποτέ δε θα σταματήσει να ακούγεται γελοία στα αφτιά μου!– με ένα συμμαθητή μου, ο οποίος τύχαινε να είναι και ο καλύτερος μαθητής του σχολείου. Όλα κυλούσαν εκπληκτικά και όσο και να πλησίαζε η Γ’ Λυκείου δεν έμπαινα καν στη διαδικασία να σκεφτώ πως θα «πρέπει» να χωρίσουμε, ώστε να αφοσιωθεί ο καθένας στα μαθήματά του. Μάλιστα, έμεινα παγωτό όταν μια από τις κολλητές μου μού είπε πως θεωρούσε δεδομένο πως θα χωρίσουμε, πόσο μάλλον που στη δική μας περίπτωση ήμασταν και οι δύο αριστούχοι μαθητές και άρα, σύμφωνα με το σκεπτικό της, θα πέφταμε με τα μούτρα στο διάβασμα. Μπορώ πλέον να πω πως με σόκαρε η άποψή της, αφού δεν έβλεπα το λόγο να τελειώσω κάτι το οποίο ήταν τόσο όμορφο, απλά και μόνο επειδή αυτό θα ήταν το «σωστό».

Όταν άρχισε, λοιπόν, αυτή η φοβερή και τρομερή χρονιά με βρήκε απολύτως ήρεμη και λογική: ήμουν μαζί με έναν άνθρωπο που με «γέμιζε» και συνάμα έπρεπε να κάνω σωστή κατανομή του χρόνου μου, έτσι ώστε να μην έχω κενά στο διάβασμά μου, αλλά και να βλέπω το αγόρι μου. Η αλήθεια είναι πως η περίπτωσή μου ήταν εύκολη, αν σκεφτεί κανείς πως βλεπόμασταν  καθημερινά στο σχολείο και ενδιάμεσα στα φροντιστήριά μας. Φυσικά, οι φορές που βγήκαμε έξω μαζί εκείνη τη χρονιά ήταν ελάχιστες. Άλλα δεν το μετανιώνω. Αναμφισβήτητα, περάσαμε κι οι δυο ζόρικα. Ωστόσο, στο τέλος κανείς δεν παραπονέθηκε γιατί γράψαμε καλά και περάσαμε και στις σχολές που θέλαμε!

Τελικά, αυτό που είχε, έχει και πάντα θα έχει σημασία όταν η σχέση μας έρχεται αντιμέτωπη με οποιουδήποτε είδους δυσκολία είναι να ξέρουμε τους στόχους μας και με υπομονή και επιμονή να συνδυάζουμε αυτά που είναι ξεχωριστά για μας. Στη δική μου περίπτωση, στόχος μου ήταν να ανταπεξέλθω στις εξετάσεις με επιτυχία και να έχω πλάι μου αυτόν που αγαπώ. Ουσιαστικά, θεωρώ πως ποτέ δεν τίθεται θέμα χωρισμού στην περίπτωση της Γ’ Λυκείου όταν πραγματικά σε ενδιαφέρει αυτός που έχεις. Και στην περίπτωση που αυτός είναι μεγαλύτερος και δεν έχει σχέση με σχολείο, αν σε νοιάζεται πραγματικά και θέλει να σε βοηθήσει, νομίζω πως δεν θα απαιτεί να βρίσκεστε τόσο συχνά όσο πριν και θα σε στηρίζει συναισθηματικά ακόμη κι από μακριά… Εννοείται πως κι εσύ θα πρέπει να έχεις ξεκαθαρίσει μέσα σου κατά πόσο είσαι διατεθειμένη να τα υποστείς όλα αυτά. Εκεί κρύβεται όλη η ουσία… Στο τι  θέλεις και στο πόσο διατεθειμένη είσαι να πετύχεις τα όνειρά σου είτε αυτά λέγονται πανεπιστήμιο… είτε Παναγιώτης! (kates)